WAT JE KUNT VERWACHTEN ALS JE VEGANIST WORDT

Toen ik voor het eerst overwoog om veganist te worden, dacht ik dat ik absoluut deze grote, absolute levensstijlverandering moest maken: op een dag zou ik iemand zijn die dierlijke producten consumeerde, en de volgende dag deed ik gewoon ... dat niet. Maar de overgang hoeft niet altijd zo zwart-wit te zijn (hoewel het voor sommige mensen mogelijk is).

Vegan gaan kan ook een grote uitdaging zijn; het veranderen van je dieet kost vallen en opstaan, onderzoek en extra planning, dus als je geïnteresseerd bent om veganist te zijn, is het helemaal OK om het geleidelijk te doen. Als je echter besluit om op elk niveau te springen, zijn er een aantal dingen die je moet weten om de hele overgang een beetje gemakkelijker te maken.

Partijen kunnen ongemakkelijk zijn (in het begin).

Als je vrienden op de mijne lijken, de eerste keer dat je als nieuw veganist naar een feest gaat, proberen je vrienden misschien je te beïnvloeden. "Veganistisch? Waarom?" ze zullen het vragen. "Waarom kan je deze dip niet hebben? Het is gewoon zure room, het is niet alsof het echt vlees is ."

Je hoort elk argument om terug te gaan naar je voedingsdoelen en je zou zelfs je vrienden willen verwennen. Waarom niet? Het is helemaal niet zo vreemd om op een feestje gemakkelijk te eten als het op eten aankomt. Je zult je rot voelen als de gastvrouw ongemakkelijk enkele van de weinige veganistische opties aanbiedt die ze zou kunnen hebben. Maar laat dit je uiteindelijk niet afschrikken! Voor de feestjes eet ik meestal gewoon iets lichts maar vullend, dus als de situatie voor veganisten op het feest verschrikkelijk is, ben ik goed om te gaan, maar niet te vol om te genieten van een hapje als er iets goeds is.

Je wordt een professional bij het lezen tussen de regels in menu's.

Als je al een tijdje veganist bent, heb je waarschijnlijk het gebruik van per ongeluk dierlijke producten ervaren in een restaurant met personeel dat niet helemaal thuis is in wat de term 'veganistisch' betekent. Ik neem het hen ook niet kwalijk. Toen ik voor het eerst besloot veganist te worden, schoot het me te binnen dat honing geen optie meer was, maar toen ik er eenmaal over las, was het volkomen logisch.

Nadat je de touwtjes hebt geleerd, zul je veel tijd besteden aan het stellen van vragen aan het personeel over hoe eten wordt bereid: wat voor soort olie wordt er gebruikt? Zit er boter in? Zit er room in deze soep? Is er zuivelfabriek in de pompoen Spice Latte zelfs met niet-zuivel melk? (En ja, waarschijnlijk wel.)

Veganist zijn, kan je een geweldig gevoel geven.

Ik weet nog steeds niet waar ik sta over de argumenten over veganisme, TBH. Er is een reden om aan te nemen dat mensen alleseters moeten zijn, dus we kunnen net zo goed alles eten. Maar ik geloof ook dat, omdat we ons kunnen houden aan een plantaardig dieet, waarom niet dat doen?

Ik zie de waarheid aan beide kanten; de doorslaggevende factor voor mij is echter hoe goed ik me voel bij een plantaardig dieet. Planten zijn een grote bron van energie, en zolang ik ervoor zorg dat ik genoeg calorieën binnenkrijg, heb ik ondervonden dat het vervangen van zwaar, slaapverwekkend voedsel met verfrissende groenten zo'n verschil heeft gemaakt in mijn dagelijkse energie levels. Door de zuivel uit mijn dieet te verwijderen heb ik zelfs een aantal maagproblemen die ik eerder had geaccepteerd als een deel van mijn lichaam volledig verlicht.

Je kunt je vrienden irriteren met je veganistische kookobsessie.

OK, ik weet niet of dit waar is voor alle veganisten, maar ik weet dat het waar is voor sommige van mijn vrienden en voor mij. Wat me echt duwde om de verandering in het dieet aan te gaan, was me realiseren dat ik mac en kaas van zoete aardappel kon maken ... en het smaakt bijna precies hetzelfde. Geest. Geblazen. Natuurlijk begon het leren van dit een maandenlange periode waarin ik bijna iedereen die ik kende uitnodigde om mijn zoete aardappel mac te proberen. De volgende obsessie was vegan pizza, en zo verder.

Gaan veganistisch hielp me verliefd worden op creatief in de keuken. Sinds ik met mijn plantaardig dieet begon, heb ik ontdekt hoeveel ik geniet van spruitjes, jackfruit, quinoa, bloemkool ... Ik heb ook geleerd hoe planten me net zo goed kunnen voeden als vlees en welke planten ik moet eten om te vervangen de vitamines die ik mis bij het eten van vlees als het eten van bloemkool, ter vervanging van het calcium dat ik mis van het snijden van melk uit mijn dieet, of het uitwisselen van pasta en rijst voor quinoa, dat rijk is aan eiwitten, riboflavine, ijzer en mangaan.

De kans is groot dat je een vitamine maestro wordt.

Ik rolde met mijn ogen naar de vitamines die mijn moeder in mijn kast zou opslaan toen ze hem bezocht, maar sinds ik veganist ben geworden, zijn ze mijn reddingslijn geweest. Hoewel ik me er bewust voor inspan om ervoor te zorgen dat alles wat ik in mijn lichaam doe voedt en bijdraagt ​​aan de zeer belangrijke vitamines die we dagelijks nodig hebben, doe ik er niet beter aan om die extra stap te zetten.

Mijn eerste vitaminetip kwam van mijn moeder, die verpleegster is. Op een dag was ik haar in Florida aan het bezoeken, en ze trok prenatale pillen van de plank en gaf ze aan mij. Beschaamd zei ik tegen haar: "Mam ... kom op, ik ben niet zwanger." Maar ze legde uit dat ze zelfs in het ziekenhuis prenatale pillen geven aan hun oudere patiënten omdat ze een geweldige multivitamine zijn met alles wat je nodig zou kunnen hebben als je geen tijd hebt om je voeding naar een wetenschap te brengen. Maar er zijn tal van andere vitamine-opties die beter bij uw specifieke behoeften passen.

Misschien heb je wel een beetje honger.

Toen ik voor het eerst overschakelde van een omnivoor naar een plantaardig dieet, had ik het gevoel dat ik constant aan het eten was. "Geen wonder dat koeien letterlijk de hele dag grazen," dacht ik, terwijl ik mijn vijfde snack van de dag uittrok. Maar eerlijk gezegd had ik niet de vrije uren om mijn gezicht de hele dag vol te houden met groenten en hummus, hoewel die levensstijl hemels klinkt. Uiteindelijk heb ik de app "Lose It" gedownload om niet af te vallen, maar omdat ik vond dat het een goed werk is om je een idee te geven van je voedingsinname versus verbrande calorieën.

Ik heb geleerd dat ik meer calorieën verbrand dan dat ik me mijn leven zou hebben gerealiseerd, en mijn dieet van wortels, hummus en salade zou het niet snijden. Een vriend gaf me de waardevolle aanwijzing dat het eten van een complexe koolhydraten met je salade je zal helpen om langer verzadigd te blijven, dus mijn oplossing voor deze voorlopige hobbel op de weg was om ervoor te zorgen dat ik een volkoren of complexe koolhydraten had met ten minste twee van mijn maaltijden, en altijd onthouden om een ​​paar lekkere, gemakkelijke veganistische snacks in mijn tas te gooien.

Uiteraard gebeurt dit calorietekort niet altijd: frieten zijn immers bijna altijd veganistisch en tegenwoordig is er een overvloed aan voorverpakte producten op de markt die het klassieke comfortvoedsel nabootsen dat we kennen en waar we van houden. Veel van deze snacks bevatten veel calorieën, vet, suiker ... alles behalve cholesterol. Zoals de meeste dingen in het leven, moet al deze voedingsmiddelen worden genoten, maar met mate.

Fouten maken is OK.

Veganist zijn betekent veel dingen in je leven proberen te veranderen, van je snackgedrag tot wat zeep en zonnebrandcrème je gebruikt, dus voel je niet slecht als je een paar pogingen of tijd nodig hebt om die veranderingen aan te brengen. En soms is het moeilijk om te zeggen: "Nooit meer wijn- en kaasavonden!" omdat we allemaal weten dat kaas de grootsteverleiding is. Stoppen met kalkoen is moeilijk, dus als je wilt, kun je deze verandering geleidelijk aan doen - luister gewoon naar je lichaam.